KONIEC SEZONU ZIMOWEGO 23/24 DZIĘKUJEMY :) KONIEC SEZONU ZIMOWEGO 23/24 DZIĘKUJEMY :)
KONIEC SEZONU ZIMOWEGO 23/24 DZIĘKUJEMY :) KONIEC SEZONU ZIMOWEGO 23/24 DZIĘKUJEMY :)
Klimczok
Klimczok

Klimczok

szczyt klimczok

Nazwa góry Klimczok wywodzi się od zbójnika z pogranicza żywiecko-śląskiego – Klimczoka, który ponoć miał się tu ukrywać w jednej z licznych jaskiń i rozpadlin skalnych. 

Klimczok to jeden z najwyższych szczytów Beskidu Śląskiego, łączący grań okalającą dolinę Szczyrku z jednej strony, Dolinę Wapienicy z drugiej i dolinę Bystrej z trzeciej. Przebiega przezeń granica administracyjna Bielska-Białej i stąd szczyt Klimczoka jest najwyższym punktem tego miasta. Przez szczyt biegnie też historyczna granica pomiędzy Śląskiem i Małopolską. Jest to więc punkt spotkania szlaków turystycznych prowadzących z Brennej, Szczyrku i Bielska. 

Na szczyt Klimczoka najprościej dostać się kolejką gondolową prowadzącą z Bielska Białej na Szyndzielnię. Stąd już tylko 40 min spaceru.

Ze szczytu Klimczoka z uwagi na rosnące wokół wierzchołka drzewa, widok ogranicza się jedynie do sektora południowo-wschodniego, w którym ponad grzbietami Beskidu Żywieckiego królują szczyty Tatr. Jednak kiedyś widać było stąd znaczną część Karpat Zachodnich. 

Zimą na Klimczoku można pojeździć na małym wyciągu talerzykowym, który jednak ze względu na trudność w dotarciu do niego, jest obecnie atrakcją głównie dla gości schroniska.

schronisko dla klimczoku

W 1872 r., na polecenie Friedericha Suttera, nadleśniczego dóbr łodygowickich, na grzbiecie Magury zbudowano pierwsze drewniane schronisko, od nazwiska właścicielki dóbr (Klementyny von Primavesi) nazwane Klementynówka. Obiekt służył głównie myśliwym podczas polowań. 

Końcem XIX w obiekt rozbudowano, by mógł służyć również turystom, ale podczas otwarcia 5 maja 1895 budynek spłonął. Schronisko odbudowano w 1897 r. Klementinenhütte miało jednak pecha  płonęło jeszcze dwukrotnie, w 1910 i 1913, dlatego w 1914 r. wybudowano obiekt całkowicie nowy, murowany z kamienia, który z niewielkimi zmianami istnieje do dnia dzisiejszego. 

Podczas II wojny światowej schroniskiem zarządzał nadal jego przedwojenny dzierżawca, znany ze swej antypolskiej postawy Emil Girsig. 

Zimą na stokach Klimczoka jeździli na nartach bielscy Niemcy, a do czasu konfiskaty przez okupanta nart – również Polacy, członkowie przedwojennych klubów sportowych i turystycznych. Szkolili się tutaj na nartach żołnierze Wehrmachtu, a potem w schronisku zainstalował się posterunek obserwacyjny Luftwaffe. Dzierżawca dobrze więc prosperował, do tego stopnia, że po drugiej stronie szczytu Magury ukończył budowę kolejnego schroniska turystycznego, znanego pod nazwą „Magura-Kąpielisko” (na sąsiedniej Magurze wybudowano basen kąpielowy!). 

Jesienią 1944, w obliczu zbliżającego się frontu, Niemcy włączyli schronisko w system umocnień biegnących od Magury przez Klimczok, Szyndzielnię, Trzy Kopce i Błatnią po Skoczów. Budynek obsadził Wehrmacht, a Giersig, jego dzierżawca, uciekł na zachód. Po zdobyciu Bielska przez Armię Czerwoną 12 lutego 1945, linia frontu utrzymywała się na grzbiecie Magury i Klimczoka przez ponad sześć tygodni. Po ustąpieniu Niemców rozkradziono jednak większość wyposażenia. 

Po wojnie schronisko na Klimczoku przejęło Polskie Towarzystwo Tatrzańskie z Bielska i Białej. Prowizorycznie urządzone, zostało uruchomione już w czerwcu 1945 r.

chatka dla klimczoku

Słynna chatka p. Tadeusza, która skrywała wiele pamiątek z turystycznego świata, przestała istnieć. Pozostały kamienie, które przynoszą tu turyści z różnych wzniesień na całym świecie.